Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Το πειθαρχικό δίκαιο των υπαλλήλων έγινε «Ρωμαϊκό» θέαμα!


Αν υπάρξει όποια παρέμβαση της νομοθετικής εξουσίας και της διοίκησης πριν την τελεσιδικία κάθε υπόθεσης των υπαλλήλων (ποινικό και πειθαρχικό) όσο σοβαρή και εάν είναι η....
κατηγορία στην ουσία καταργείται το «τεκμήριο της αθωότητας».
Η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και το κράτος δικαίου δεν πρέπει να εκδικούνται ούτε να υποκαθιστούν τη δικαιοσύνη. Καμία ανεξάρτητη αρχή δεν μπορεί να γίνει δημόσιος κατήγορος και να παραβιάζονται διεθνής συνθήκες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποφάσεων δικαστηρίων, όπως η υπ. Αριθμ. Απόφαση 217/2013 του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης,   η τελευταία γνωμάτευση του ΝΣτΚ, με το υπ’ αριθ. 391/2013, έγγραφο ΥΠΔΜ&ΗΔ αριθ. Πρωτ. ΔΙΔΑΔ/Φ.69 / 62 / οικ. 29458 / 28- Νοεμβρίου2014, καθώς και το Γνωμοδοτικό έγγραφο Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Δικαστικό Γραφείο Πατρών με αριθ. Πρωτ. 4758 / Π-1997 / 14-9-2012, όπου δηλώνεται με τον ποιο καταφατικό τρόπο ότι: «….μετά άσκησης το προβλεπόμενο ένδικο βοήθημα κατά διοικητικής πράξης, η Διοίκηση οφείλει να απέχει από κάθε ενέργεια που τείνει στην εκτέλεση της προσβληθείσας πράξης της».
(Το πλήρες κείμενο της ως άνω γνωμοδότησης στο διαδικτυακό τόπο του Νομικού Συμβουλίου του κράτους www.nsk.gr)
Δεν θα είναι αντιφατικό το γεγονός (σύμφωνα με την προτεινόμενη τροπολογία του αν. υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης στο νόμο 4325/2015, να επαναφέρεται ο νόμος Μανιτάκη 4093/2012 και το πνεύμα Κυριάκου Μητσοτάκη (βλέπε απολύσεις στο δημόσιο), να τίθεται κάποιος υπάλληλος σε αυτοδίκαιη θέση σε αργία, διότι παραπέμπεται αμετακλήτως στο ακροατήριο, και ενώ και αν επιβληθεί όποια ποινή μη στερητικού χαρακτήρα της ελευθερίας λόγω του ότι η ποινή δεν επιφέρει πραγματική απώλεια της προσωπικής του ελευθερίας, λόγω αναστολής εκτέλεσης της εν λόγω  ποινής ή λόγω μετατροπής σε χρηματική και καταβολής του σχετικού ποσού ή λόγω άσκησης έφεσης  κατά της οικίας ποινικής απόφασης με ανασταλτικό αποτέλεσμα ή τέλος λόγω παραγραφής της ποινής με αποτέλεσμα ο υπάλληλος να μην  περιέρχεται  σε κατάσταση αυτοδίκαιης αργίας, συνεπώς ποιος νομοθέτης μπορεί να προδικάζει την απόφαση της δικαιοσύνης;
Το ζήτημα των πειθαρχικών δεν είναι απλό, κάθε περίπτωση υπαλλήλου είναι διαφορετική και δεν επιτρέπεται οριζόντια ερμηνεία με τόσο σοβαρά θέματα ηθικής και τιμής, διότι οι περισσότερες περιπτώσεις καταλήγουν σε απαλλαγή των υπαλλήλων, αφού είναι γνωστός ο τρόπος που λειτουργεί η ιεραρχία στη δημόσια διοίκηση και η γραφειοκρατία. «Σε τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί» και άντε να ξεμπερδέψεις αδερφέ μου, όπως έλεγαν και οι παλιότεροι! Σε αυτή την εποχή θα επανέρθουμε για να ικανοποιήσουμε την πολιτική συντήρηση;   
Τότε ως προς τι αυτός ο επικοινωνιακός «κουρνιαχτός» και το «Ρωμαϊκό» θέαμα, από τα κόμματα της διαπλοκής και της «μίζας», καθώς και του συνταξιούχου (δικαστή) ισοβίτη  επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης; Τι επιδιώκουν με την ανάσυρση ακραίων περιπτώσεων; Μήπως υπηρετούν την αυτοσυντήρησή τους; Κατά τα άλλα θέλουν σύγχρονο και ανταποδοτικό τον δημόσιο τομέα!
Γιατί θορυβήθηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και βάζει στην "Προκρούστια κλίνη" το νόμο Κατρούγκαλου, που αποκατέστησε αδικίες και το τεκμήριο της αθωότητας; Δεν έτυχε της θετικής αποδοχής από το σύνολο του δημοκρατικού κόσμου και των Συλλογικών φορέων; Για ποια λάθη μιλούν κάποια στελέχη της κυβέρνησης; 

Γιατί αυτή η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης; Σε τι αποσκοπεί τελικά η επαναφορά η εύκολη μαύρη προπαγάνδα με τους λεγόμενους «επίορκους»;
Μήπως τελικά ο «συντηρητικός χειμώνας» που έρχεται οδηγεί την κυβέρνηση για ευνόητους λόγους στον δανεισμό εργαλείων και αυταρχικών πρακτικών για την ολοκληρωτική χειραγώγηση των ανυπότακτων κοινωνικών στρωμάτων που χτυπιούνται από τα μνημόνια;     

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
  «Κ.Κ»

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε για τα σχόλια, να χρησιμοποιείτε Ελληνική γραμματοσειρά και σε ευπρεπές επίπεδο, όπως αρμόζει στο χώρο-χωρίς να θίγεται η τιμή και η υπόληψη κανενός πολίτη.
(«Δεν δημοσιεύονται σχόλια χυδαία και υβριστικά, καθώς και ανώνυμες καταγγελίες και χαρακτηρισμοί κατά προσώπων ή φορέων που δεν τεκμηριώνονται.”)